Artrose, wat helpt echt?
oorzaken, symptomen en behandelingsmogelijkheden
Wat is artrose?
Artrose is een degeneratieve gewrichtsaandoening die gekenmerkt wordt door ernstige slijtage van het kraakbeen. In een vergevorderde toestand kan het kraakbeen zelfs volledig worden vernietigd, zodat de gewrichtsoppervlakken tegen elkaar schuren en slijten zonder dat er een buffer aanwezig is. Er zijn echter nog steeds veel misverstanden over de herkomst ervan.
Hoe werkt een gezond gewricht?
Onze spieren zorgen ervoor dat de gewrichten in ons lichaam in de gewenste richting kunnen worden bewogen. Elk gewricht heeft zowel agonisten – spieren die het gewricht in een bepaalde richting kunnen buigen – als antagonisten – spieren die het in de tegenovergestelde richting kunnen bewegen. Eén spier (agonist) trekt bijvoorbeeld samen om een been te buigen, terwijl de andere spier (antagonist) wordt uitgerekt. Hierdoor blijven de botten van de betrokken gewrichten goed gepositioneerd.
Spieren en hersenen brengen het gewricht in beweging
Spieren zijn de enige motoren die we actief kunnen controleren voor onze bewegingen: Onze hersenen slaan veelgebruikte bewegingspatronen en de nodige spierspanningen op om snel en vloeiend te kunnen bewegen in het dagelijks leven. Dit betekent dat we niet hoeven na te denken over hoe we ons bewegen, maar dat de meeste dingen automatisch lijken te verlopen. Dit bewegingsprogramma in de hersenen verandert gedurende ons leven, afhankelijk van de bewegingspatronen die we regelmatig uitvoeren.
Fascia omhullen de spieren en bewegen flexibel mee
Onlosmakelijk verbonden met dit hersenprogramma zijn de fascie – de weke delen van het bindweefsel. Een driedimensionaalspinnenweb en omsluit de spieren zodat alles op zijn plaats blijft. Als de spieren samentrekken, staan de fascie in een gezond lichaam volledige flexibiliteit toe en nemen ze deel aan de beweging. Ze worden door de fibroblasten in ons lichaam permanent aangepast, bewerkt en geherstructureerd aan herhaald uitgevoerde bewegingen. Ons dagelijks bewegingspatroon heeft daarom een beslissende invloed op de structuur en flexibiliteit van onze fascie.
Kraakbeen absorbeert de druk en zorgt voor een vrijwel wrijvingsloze beweging
Om de gewrichtsbeenderen vrijwel soepel te laten bewegen, is een buffer tussen deze twee oppervlakken noodzakelijk. Dit wordt gewaarborgd door het kraakbeen, dat bijvoorbeeld als een schijfvormige meniscus in het kniegewricht voorkomt. Het elastische kraakbeen absorbeert schokken en belastingen en zorgt er in combinatie met de omringende vloeistof voor dat de gewrichtsoppervlakken soepel glijden.
Omdat het kraakbeen niet van bloed wordt voorzien, moet het de nodige voedingsstoffen uit het omliggende gewrichtsvocht opnemen. Dit werkt volgens het sponsprincipe: telkens wanneer de verbinding wordt belast en het kraakbeen dus wordt samengeperst, worden alle afvalstoffen eruit geperst. Dit resulteert in een lichte, biologisch normale slijtage, die door het gezonde lichaam wordt geregenereerd. Wanneer het gewricht ontlast is, wordt het kraakbeen weer gevuld met gewrichtsvocht en neemt het nieuwe voedingsstoffen op.
Artrose is in feite een leugen
Uiteraard is dit provocerend en natuurlijk twijfelen we niet aan het bestaan van artrose. De “leugen” is eerder dat ondanks de duidelijke ondoeltreffendheid van conventionele behandelingen, hieraan wordt vastgehouden. Ten nadele van de patiënt.
In ons dagelijks leven bewegen we meestal zeer eenzijdig en gebruiken we gemiddeld slechts 10 procent van ons bewegingspotentieel. Vooral de vele sedentaire activiteiten (zitten) beperken ons. Deze minimalistische bewegingspatronen manifesteren zich in onze hersenen: hersenprogramma’s slaan de veelgebruikte bewegingspatronen op en zorgen er door het aansturen van de spieren voor dat ze snel en precies in het dagelijks leven kunnen worden geïmplementeerd. Daarom hoeven we niet veel na te denken over hoe we ons bewegen, maar doen we het gewoon: de noodzakelijke spierspanningen worden automatisch opgeroepen en toegepast.
De spieren en vooral de omliggende fascie passen zich aan de bewegingspatronen aan: Als we bijvoorbeeld zitten, worden de fascie in het voorste deel van het lichaam samengedrukt omdat de spieren niet door de schuine benen worden uitgerekt, maar in een verkorte positie. Als we daarentegen staan, worden de fascie weer uitgerekt omdat de spieren ook worden uitgerekt. Als we echter veel tijd doorbrengen met zitten of in andere houdingen, passen de spieren en fascie zich daaraan aan: Zo worden ze bijvoorbeeld korter en verkleefd het in het voorste deel van het lichaam omdat ze zelden worden uitgerekt door het zitten.
Als we vervolgens gaan staan, kunnen de spieren en fascie niet meer zo flexibel worden uitgerekt als bedoeld. Hierdoor ontstaat een voorwaartse trekkracht, die het lichaam probeert te compenseren door de spieren in de rug van het lichaam daartegenover te trekken – anders zou je niet in staat zijn om rechtop te staan. De resulterende spier- en fasciale spanning gaat veel verder dan normaal en zorgt ervoor dat de gewrichtsoppervlakken en de wervellichamen sterk tegen elkaar gedrukt worden. Het kraakbeen tussen de gewrichtsoppervlakken of de tussenwervelschijven tussen de wervellichamen zijn enorm samengedrukt en slijten in de loop der tijd. Dit is hoe artrose ontstaat – maar niet uw pijn.
Gewrichtskraakbeen heeft geen eigen pijnreceptoren, dus de slijtage ervan kan niet de directe oorzaak van uw pijn zijn. Er zijn echter interstitiële receptoren in het gewrichtsmembraan die slijtage registreren en de bedreiging van de gewrichten van overmatige myofasciale spanning op de hersenen overbrengen. De hersenen projecteren dan pijn in het gebied van het lichaam dat door slijtage wordt bedreigd om uw aandacht te trekken. De pijn waarschuwt je om niet verder te gaan zoals voorheen. Daarom noemden we het “alarmpijn“.
In principe kan slijtage van het kraakbeen in elk gewricht optreden. Artrose komt vooral voor in de heupen, knieën en vingers.
Zijn ontstekingen verantwoordelijk voor de pijn?
Vooral in het vergevorderde stadium van gewrichtsdegeneratie merken veel getroffen mensen ontstekingen in hun gewrichten. Vaak worden deze ontstekingen verantwoordelijk gehouden voor de artrosepijn en worden ze behandeld met medicijnen. Ontstekingen in het lichaam zijn echter altijd het begin van genezingsprocessen van het lichaam: het gewrichtsmembraan levert materialen voor de regeneratie van het kraakbeen. Zodra de regeneratie is voltooid, nemen de ontstekingen ook af. Bij mensen die lijden aan artrosepijn wordt het kraakbeen echter blootgesteld aan permanente slijtage door de overbelaste spieren en fascie. Het herstelproces kan dus nooit worden voltooid en er ontstaat een permanente ontsteking van het synovium. Als de spanning van de spieren en fascie niet genormaliseerd is en het kraakbeen blijft slijten, zullen ook de ontstekingen blijven bestaan.
Fantastisch, wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Volgens de artsen en mijn omgeving moest ik een nieuwe knie. Zo dankbaar en gelukkig dat ik eerst naar deze praktijk geweest ben. Ik tennis weer zonder pijn. Ik snap niet dat orthopeden hier niets van (willen) weten.
Deze mensen weten echt waar ze het over hebben! Uit wanhoop zocht ik hulp, en ik maakte een afspraak. Ik vond die dag verlichting van pijn en sliep heerlijk. Dit was lang geleden. Het is zo eenvoudig. Ik wou dat ik dit 25 jaar geleden had gevonden. Dank je Henk voor deze lang gehoopte verlichting! Ik doe dagelijks de oefeningen. Dank jullie wel! Dank jullie wel! Dank jullie wel!
Als dokters ten einde raad zijn, wordt men volgepompt met medicijnen (verdovingen en injecties) tot men een eindeloze rij van bijwerkingen kan opsommen, waarbij andere organen aanzienlijke schade oplopen. Ik kon me soms alleen op mijn rug van de ene plaats naar de andere bewegen, geen dokter kon helpen, geen medicijn hielp tegen de ondraaglijke pijn, toen kwam ik De Pijnvrij Methode tegen, onderging de behandeling met osteopressuur en deed de aanbevolen oefeningen en ik kon voor het eerst weer op mijn voeten staan. Wat kan ik zeggen, het was het beste wat me had kunnen overkomen. Als ik De Pijnvrij Methode eerder gekend had, zou me een lange beproeving bespaard zijn gebleven en veel geld bespaard zijn gebleven. Ik zweer bij deze pijntherapie en laat me door niemand anders meer behandelen. Geweldige praktijk en een heel aardige man in Driehuis.
Wat zijn de symptomen van artrose?
Mensen die artrose hebben, klagen meestal over hevige pijn in het aangetaste gewricht, dat stijf aanvoelt en beperkt is in zijn bewegingsmogelijkheden, vooral in gevorderde staat. Dit is echter niet per definitie het geval, omdat artrose vaak toevallig wordt ontdekt tijdens andere röntgenonderzoeken – terwijl men tot nu toe helemaal geen symptomen hebben gehad. Ook hier rijst het probleem van het vinden van de oorzaak: Alleen de kraakbeenbeschadiging kan op de röntgenfoto worden vastgesteld, maar niet de oorzaken die tot gewrichtsslijtage of kraakbeenvernietiging hebben geleid.
Pijn bij belasten: Wanneer het gewricht wordt belast, bijvoorbeeld wanneer er iets zwaars wordt getild, verschijnt er hevige pijn.
Opstartpijn: Als artrose in het been of enkelgewricht optreedt, kan er pijn ontstaan als u na een langere pauze beweegt.
Pijn in rust: Ook in rust kan pijn optreden. Aanvankelijk na een zware belasting. In een vergevorderd stadium bij lichte bewegingen en in toenemende mate permanent in rusttoestand.
Beperkte mobiliteit: Het bewegingsbereik kan sterk worden beperkt door de pijn, die een enorme belasting vormt voor het eigen dagelijkse leven en de deelname aan het sociale leven.
Zwelling: De binnenste huid van het gewricht en het gewrichtskapsel kan ontstoken raken, wat kan leiden tot zwelling in het aangetaste gewricht.
Toename omvang: Omdat botgroei (osteofyten) aan de randen van de gewrichtsoppervlakken in een laat stadium kan optreden, neemt ook de gewrichtsomvang toe.
Zwakte en verdikking: Vooral bij artrose in de hand – met name de vingers – kan er pijn en stijfheid, maar ook zwakte en harde verdikking van de gewrichten optreden.
4 Stadia van Artrose
Volgens de conventionele theorie wordt er een onderscheid gemaakt tussen primaire en secundaire artrose. Bij primaire artrose zou inferieur kraakbeenweefsel verantwoordelijk zijn voor overmatige slijtage. De oorzaak van het inferieure kraakbeen kan echter nog niet duidelijk worden verklaard. Secundaire artrose zou daarentegen worden veroorzaakt door mechanische overbelasting, ontstekingsveranderingen of metabole stoornissen
Fase 1: Hier kunnen kleine veranderingen zoals kraakbeenverdunning en ruwheid van de kraakbeenlaag worden gedetecteerd. Getroffenen voelen zich echter nog niet of nauwelijks ongemakkelijk.
Fase 2: De kraakbeenbeschadiging is meer gevorderd en het kraakbeen is gedeeltelijk versleten. Hierdoor kan het kraakbeen de druk minder goed verdelen, wat de slijtage verder versnelt. Ontstekingen van het gewrichtsmembraan kunnen optreden. De pijn die tegelijkertijd optreedt, zorgt er doorgaans voor dat iemand naar de dokter gaat.
Fase 3: In dit tussenstadium is het kraakbeen al ernstig beschadigd en wordt de gewrichtsruimte tussen de botten kleiner. De botten worden meer belast door het verlies van buffering van het beschadigde kraakbeen en ontstekingen worden veroorzaakt door slijtage. Het lichaam probeert de verhoogde druk op de gewrichten in evenwicht te brengen door het oppervlak van de gewrichten te verbreden en botuitstekingen aan de randen van de gewrichten te vormen. Deze zogenaamde osteofyten komen vooral in het late stadium voor, maar mogelijk ook al in het tussenstadium.
Fase 4: In het late stadium is het kraakbeen zeer sterk afgenomen en schuren de botten onbeschermd tegen elkaar. Osteofyten hebben zich gevormd om de druk in evenwicht te brengen. Het gewricht verstijft en veroorzaakt soms ondraaglijke pijn.
In principe kan slijtage van het kraakbeen in elk gewricht optreden. Artrose komt vooral voor in de heupen, knieën en vingers.
Waarom krijg je artrose? Waar komt de pijn vandaan?
Is artrose onvermijdelijk bij ouderdom?
Veel bestaande (medische) therapievormen vinden dat het volkomen normaal is om steeds meer klachten en artrose te krijgen. We gebruiken onze gewrichten immers al vele jaren en hebben ze belast, wordt vaak gezegd. Op het eerste gezicht lijkt dit argument ook aannemelijk: u kent ongetwijfeld veel oudere mensen die lijden aan artrose, terwijl jonge mensen er geen last van hebben?
Uit onderzoek blijkt ook duidelijk dat artrose veel vaker voorkomt bij ouderen dan bij jongeren: Uit een onderzoek in Duitsland door het Robert Koch-instituut is bijvoorbeeld gebleken dat 48,1% van de ondervraagde vrouwen van ten minste 65 jaar oud in de afgelopen 12 maanden aan artrose leed. Het cijfer voor mannen was 31,2%. Daarentegen had slechts 0,4 % van de jonge vrouwen en 0,9 % van de jonge mannen in de leeftijd van 18 tot 29 jaar last van artrose.
Is het dus echt zo dat met het ouder worden, gewrichtsslijtage en pijn onvermijdelijk toenemen? We kennen het bijvoorbeeld van onze auto’s: hoe meer we rijden en hoe hoger de kilometerstand, hoe groter de kans dat versleten onderdelen moeten worden vervangen.
Daarom lijkt het argument dat men het gewricht op een bepaald moment moet vervangen door een kunstmatige prothese logisch. Maar ons lichaam is niet gemaakt van kunststof of metaal, dat weerloos slijt, maar uit 90 biljoen cellen, die permanent worden vernieuwd. Een gezond lichaam reageert dus zijn hele leven lang met reparatiemaatregelen als het slijtage detecteert.
Herstelt het lichaam niet goed bij ouderdom?
Sommigen zullen beweren dat celdeling afneemt met het ouder worden en dat reparatiemaatregelen daarom achterwege uitblijven. De hypothese is dat dit te wijten is aan de telomeren, die het einde van de chromosomen vormen en bij elke celdeling korter worden. Als de telomeren korter zijn dan een bepaalde lengte, is celdeling niet meer mogelijk: De geprogrammeerde celdood treedt in.
Dit is de reden voor verouderings- en slijtageprocessen. Inmiddels is bekend dat het verkorten van telomeren geen rol speelt bij het ouder worden en slijtage in het menselijk lichaam: De cellen van een volwassen mens kunnen zich sowieso niet meer delen en worden vervangen door nakomelingen van stamcellen. Bovendien konden de Amerikaanse onderzoekers Elizabeth Blackburn, Carol Greider en Jack Szostak bewijzen dat telomeren weer langer kunnen worden. Hiervoor hebben ze de Nobelprijs gekregen.
Artrose is niet het noodlot van de ouderdom!
Het is helemaal niet vreemd dat er mensen op oudere leeftijd zijn die gezond gewrichtskraakbeen hebben zonder grote slijtage. Als we de cijfers uit het onderzoek nader bekijken, zien we dat 31,2% van de mannen ouder dan 65 jaar artrose heeft, maar hoe zit het met de overige 68,8%? Ze werden blijkbaar niet getroffen door de gewrichtsslijtage. Hetzelfde geldt voor vrouwen, van wie 51,9% verklaarde dat ze geen artrose hebben.
Het is dus niet een aan ouderdom gebonden noodlot om artrose en voortdurend toenemende pijn te krijgen.
Als de spier-fasciale spanning wordt verminderd of helemaal niet wordt opgebouwd door de evenwichtige beweging van zoveel mogelijk gewrichtshoeken, is er meestal geen overmatige druk op het kraakbeen en de gewrichten. Dan is de kans groot dat u ook op hoge leeftijd nog steeds pijnloos en zonder meer slijtage van uw gewrichten kunt leven.
Waarom hebben ouderen vaker artrose dan jongeren?
Maar hoe komt het dan dat zoveel oudere mensen artrose hebben, terwijl jongeren er meestal geen last van hebben? In de eerste plaats moeten we hier vaststellen dat het geenszins zo is dat jongeren helemaal geen last hebben van artrose en dat collectieve degeneratie puur een fenomeen van ouderdom is. Er zijn zelfs kinderen die al last hebben van artrose, maar dit is eigenlijk heel zeldzaam.
In de regel bewegen kinderen gelijkmatiger en benutten vaker hun bewegingspotentieel dan de meeste volwassenen, die door werk en dagelijkse routines zeer eenzijdige bewegingspatronen ontwikkelen. Uit een recent onderzoek blijkt echter dat kinderen en adolescenten steeds meer tijd doorbrengen met zitten: Kinderen en adolescenten brengen ondertussen bijna 70 procent van hun uren zittend door, ook tijdens vrijetijdsactiviteiten zoals computerspelletjes en televisiekijken.
Omdat steeds vaker het bewegingspotentieel op jonge leeftijd onbenut blijft, worden spieren en fascie in de loop van de tijd steeds minder gebruikt en neemt de druk op gewrichten en kraakbeen toe. Het is niet verwonderlijk dat een Finse studie bijvoorbeeld tot de volgende conclusie komt: 3,9% van de kinderen en 18,5% van de adolescenten heeft al last van permanente kniepijn.
Naarmate deze patronen zich voortzetten of zelfs intensiveren met het ouder worden, neemt de spanning op de gewrichten toe. Uiteindelijk wordt artrose vastgesteld.
Is overgewicht een risicofactor voor artrose?
Obesitas wordt gewoonlijk beschouwd als een klassieke risicofactor voor artrose. De gewrichten worden immers regelmatig zwaar belast door het lichaamsgewicht. Volledig nieuwe studies bevestigen echter dat de invloed van overgewicht niet zo groot is als eerder werd aangenomen: Een Amerikaanse studie onderzocht meer dan 2000 menselijke skeletten uit verschillende tijdperken op artrose en kwam tot de conclusie dat de frequentie meer dan verdubbeld is sinds het begin van de industriële revolutie: “De grote verrassing voor ons was dat dit niet alleen gebeurt omdat mensen langer leven of dikker zijn, maar vooral om andere redenen die waarschijnlijk te maken hebben met ons moderne leven“, aldus studie-auteur Ian Wallace van de Harvard Universiteit.
Dit is in lijn met onze ervaring: er zijn veel mensen met overgewicht die geen artrose hebben omdat hun bindweefsel van nature flexibel is. Toch hebben mensen met overgewicht gemiddeld twee keer zoveel kans op het ontwikkelen van artrose als mensen met een normaal gewicht. Dit is te wijten aan het feit dat obesitas vaak samengaat met een gebrek aan beweging en slechtevoeding. Dit zorgt ervoor dat spieren en fascie in slechte conditie raken en dat de druk op gewrichten en kraakbeen toeneemt.
Overgewicht op zich speelt een vrij kleine rol in de ontwikkeling van artrose.
Het is eerder gebrek aan beweging en verkeerde voeding dat leidt tot overgewicht en uiteindelijk tot artrose. Dit blijkt uit het feit dat artrose in het enkelgewricht veel zeldzamer is dan in het knie- of heupgewricht. De meeste druk komt op de enkelgewrichten, dus volgens de conventionele theorie zouden mensen met overgewicht vaker last moeten hebben van artrose dan in werkelijkheid het geval is.
Is artrose erfelijk?
Er zijn enkele onderzoeksresultaten die aantonen dat artrose door bepaalde genen kan worden bevorderd. Een Britse studie waarbij 7.400 artrosepatiënten in 2012 betrokken waren, identificeerde in totaal acht genen die het risico op artrose konden verhogen. Maar betekent dat nu dat je moet verwachten dat je artrose krijgt alleen maar omdat je ouders of grootouders ook zijn aangetast en mogelijk dragers van deze genen waren? Het antwoord is duidelijk: Nee! De kwantitatieve betekenis van deze risicogenen voor artrose is zeer gering.
Artrose is dus geen erfelijke ziekte.
Levensstijl
Een studie die in 2014 in het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift “Science” is gepubliceerd, toont aan dat de gezondheid en levensstijl van de ouders van invloed zijn op de latere gezondheid van het kind, lang voor de conceptie. Een gezonde levensstijl is niet alleen belangrijk voor ons lichaam, maar ook voor de genetische begincondities van onze kinderen
En natuurlijk hebben beweging en sport ook invloed op onze genen, zoals onderzoekers van het Karolinska Instituut in Stockholm hebben ontdekt. Ongeveer 4.000 van de meer dan 20.000 genen hadden hun activiteit veranderd door regelmatige training tijdens de studie – waaronder veel genen die de lichamelijke gezondheid bevorderen.
Door regelmatige lichaamsbeweging kunnen we een genetisch gezondheidsprogramma activeren. Dus blijf fit!
Ons advies voor een gezond lichaam
Ons gedrag beïnvloedt dus onze genen! Wat betekent dit voor artrose? Heel eenvoudig: je bent overgeleverd aan een genetische aanleg die gemakkelijk de voorkeur geeft aan artrose, en je hoeft deze aanleg niet door te geven. Als u regelmatig traint, De Pijnvrij Methode in uw dagelijks leven integreert, stress vermijdt of er constructief mee omgaat en optimaal eet, creëert u de beste voorwaarden voor een gezond lichaam.
Met name een voldoende toevoer van de belangrijke voedingsstoffen is essentieel voor onze gezondheid – vooral bij artrose. In de eerste plaats wordt dit gegarandeerd door een evenwichtig, basisch dieet.
Behandeling: Wat helpt echt tegen artrose?
Veel van onze patiënten zijn verbaasd als hun pijn na de eerste behandeling met onze acute osteopressuurtherapie enorm is verminderd of zelfs helemaal is verdwenen. Waarom? Omdat ze dit van eerdere behandelingen niet kennen. Velen gaan al jaren naar fysiotherapie of een pijnpoli zonder dat het veel verbetering oplevert. Zij hebben veel uitgeprobeerd en hebben inmiddels de pijn geaccepteerd. Vaak wordt de mislukte therapie gevolgd door een behandeling met medicijnen, wat er op een gegeven moment leidt tot de schijnbaar enige optie: Een kunstgewricht.
De meeste vormen van therapie verhelpen de oorzaak van artrose niet
Er kunnen kunnen verschillende therapeutische methoden worden toegepast, zoals bewegingstherapie in water en conventionele bewegingstherapie, maar ook wandelclubjes en isometrische spiertraining. Oefentherapie in water en deelnemen aan wandelclubjes leveren niets op, maar schaden ook niet. En trainen om de spieren sterker te maken wordt door ons niet aanbevolen bij artrose. Dit komt omdat de spanning op de spieren die tot artrose hebben geleid, nog meer getraind worden op spanning.
Fysiotherapie, massages of acupunctuur kunnen bijdragen aan het welzijn van de patiënt, maar lossen de oorzaak van artrose niet op. Deze methoden elimineren niet permanent de te hoge myofasciale spanning veroorzaakt door eenzijdige bewegingspatronen.
Ergotherapie en orthopedische hulpmiddelen moeten ook op een vergelijkbare manier worden beoordeeld. Ze nemen de oorzaak niet weg. Natuurlijk kunnen hulpmiddelen nuttig zijn als het gewricht volledig is vernietigd en de patiënt zich anders niet meer kan bewegen, maar helaas worden deze maatregelen door veel therapeuten veel te vroeg toegepast.
Zin en onzin van pijnstillers
Als uw pijn zo hevig is dat u deze niet zonder medicijnen kunt verdragen, dan is het prima als u voor een korte periode pijnstillers gebruikt. Met andere woorden: Als u een beperkte periode wilt overbruggen voordat een verstandige maatregel kan worden genomen, dan hebben we niets tegen het nemen van pijnstillers wanneer de pijn onverdraaglijk is.
Regelmatige inname van pijnstillers is vandaag de dag helaas de normaalste zaak geworden. Veel artsen schrijven de medicatie voor omdat ze denken dat de pijn toch niet te verhelpen is, en alleen met pijnstillers draaglijk te maken is. Vaak hebben ze ook weinig andere opties omdat bestaande therapieën niet werken.
Het permanente gebruik van pijnstillers lost de oorzaak van artrose niet op en onderdrukt de belangrijke alarmsignalen van het lichaam: de alarmpijn wil ons er alleen maar op wijzen dat we dringend iets moeten veranderen zodat de slijtage van onze gewrichten niet verder toeneemt. Velen weten alleen niet wat ze moeten veranderen en hoe ze de pijn moeten interpreteren.
Als de oorzaak van artrose, de te grote spanning op spieren en verkleefde fascie niet wordt weggenomen, komt de patiënt vaak tot een doodlopend spoor: als hij pijnstillers neemt, de signalen van het lichaam onderdrukt en zich blijft gedragen als voorheen, wordt slijtage steeds erger. Als hij daarentegen geen pijnstillers gebruikt, en daardoor pijn niet kan verdragen en het gewricht daardoor wordt ontzien, kan het kraakbeen zich niet meer goed voeden en gaat de gewrichtsslijtage door.
Daarbij komt dat er sterke bijwerkingen zijn die het gevolg zijn van het gebruik van pijnstillers: In de eerste fase van de medicamenteuze therapie worden preparaten gebruikt die het maagdarmkanaal of het cardiovasculaire systeem negatief kunnen beïnvloeden. Om deze bijwerkingen tegen te gaan, worden maagbeschermers toegediend, die op hun beurt ook weer bijwerkingen hebben. Het resultaat is een negatieve spiraal waaruit de patiënten nauwelijks kunnen ontsnappen.
In de tweede en derde fase worden sterkere pijnstillers voorgeschreven, met enorme neveneffecten en een hoog afhankelijkheidspotentieel: misselijkheid, vermoeidheid, constipatie, verminderd denkvermogen, stemmingswisselingen en depressie zijn slechts enkele van de mogelijke bijwerkingen. Als pijnstillers voor langere tijd worden gebruikt, moet de dosering ook permanent worden verhoogd.
Knie-injecties helpen niet blijvend!
Een injectie met hyaluronzuur wordt door sommige artsen bij de behandeling van artrose gebruikt om de vorming van kraakbeen te ondersteunen, het glijvermogen van het gewrichtsvocht te verbeteren en ontstekingen te remmen. Hyaluronzuur is een natuurlijk bestanddeel van gewrichtsvloeistof en werkt als een smeermiddel. Bij de behandeling van artrose met hyaluronzuur worden in totaal één, drie of vijf injecties met het werkzame bestanddeel gedurende een bepaalde periode in het kniegewricht geïnjecteerd.
Studies tonen zeer verschillende resultaten aan: Soms is een tijdelijke pijnverlichting bewezen, soms wordt er geen relevant effect vastgesteld. Het Harding Center for Risk Competence van het Max Planck Instituut in Berlijn, concludeerde na een studie dat de verbeteringen na een paar maanden niet meer waarneembaar waren.
De risico’s van injecties worden vaak onderschat en de patiënt is hierover niet goed geïnformeerd.
Een behandeling met alleen hyaluronzuurinjecties zal uw artrosepijn natuurlijk niet blijvend kunnen genezen. Ook hier is een consequente behandeling van de oorzaken nodig en niet het symptoom: de spier-fasciale spanning moet worden verminderd, anders blijft de permanente slijtage aanhouden en kan het gewrichtskraakbeen zich zelfs met behulp van hyaluronzuur niet herstellen. Onze conclusie is dan ook: hyaluronzuur kan nuttig zijn als voedingssupplement ter ondersteuning van kraakbeenderen, maar alleen als de verhoogde myofasciale spanning ook wordt verminderd door onze pijntherapie in combinatie met onze myofasciale oefeningen.
Een kijkoperatie heeft geen toegevoegde waarde
Arthroscopie is één van de meest voorkomende chirurgische ingrepen voor artrose. Een sonde (artroscoop) wordt in het gewricht ingebracht via een kleine incisie in de huid. Dit maakt het mogelijk het gewricht te onderzoeken en kleine operaties en andere maatregelen uit te voeren. Een dergelijke ingreep heeft echter geen voordelen voor de behandeling van artrosepijn, zoals een bekende studie in het gerenommeerde “New England Journal of Medicine” aantoont:
Bij willekeurig geselecteerde patiënten met knie-artrose werd arthroscopie uitgevoerd. Een andere groep dacht arthroscopie te ondergaan maar werd niet uitgevoerd. Allen werden wel onder narcose gebracht. De groep die daadwerkelijk arthroscopie heeft ondergaan, had later minder pijn moeten hebben. Tot verbazing van de onderzoekers had de groep echter noch minder pijn, noch een betere kniefunctie dan de placebogroep. Een andere studie kwam tot een soortgelijke conclusie: ook hier bleek dat arthroscopie geen voordeel opleverde ten opzichte van andere behandelingsmethoden. In Duitsland wordt daarom sinds 2015 arthroscopie niet meer door ziektekostenverzekeraars vergoed.
Arthroscopie betekent ook niet dat er later – zoals vaak wordt beweerd – minder kunstmatige kniegewrichten moeten worden geplaatst. Dit blijkt uit een studie van de Bertelsmann Foundation, die tegelijkertijd de vraag oproept waarom deze procedure nog steeds zo vaak wordt uitgevoerd: Volgens de studie zijn er meer knieoperaties, vooral in economisch sterke districten met hogere inkomens – hoewel artrose daar eigenlijk minder vaak voorkomt.
Waarschijnlijk laten artsen zich leiden door financiële prikkels.
Vanuit ons oogpunt zijn de resultaten niet verrassend: de maatregelen die tijdens de arthroscopie worden uitgevoerd, nemen de oorzaak van de slijtage niet weg. Aangezien de spier-fasciale overbelasting nog steeds bestaat, zullen de kraakbeencellen blijven afbreken en zal de pijn niet blijvend verdwijnen. Ook moet worden overwogen in hoeverre het verwijderen van de bovenste kraakbeenlaag tijdens de artroscopie de eigen herstelprocessen van het lichaam verstoort.
Pijnvrij zonder medicijnen, injecties of operatie
%
Pijnreductie 1e behandeling
Standbeencorrectie, niet doen!
Een dergelijke ingreep wordt sterk afgeraden! De gewijzigde gewrichtspositie komt precies overeen met de krachtlijnen van de trekkende spieren en fasciën. Wanneer het bot wordt verplaatst, kan dit systeem uiteindelijk worden verstoord. Daarnaast hebben we vaak gezien dat het lichaam dergelijke veranderingen na ongeveer een jaar zelf terugbrengt naar de oude situatie.
Kunstgewricht? Veel te snel toegepast als gevolg van ongezonde financiële prikkels
Veel artsen en therapeuten zijn van mening dat een kunstgewricht op een gegeven moment onvermijdelijk is. Wij zijn hier een heel andere mening toegedaan! Alleen in extreme gevallen kan een kunstgewricht nuttig zijn. Er zijn natuurlijk situaties waarin het nuttig kan zijn om dit te doen. Als een gewricht volledig kapot is en geen andere therapie kan helpen, kan een kunstgewricht het laatste redmiddel zijn. Een operatie is een poging om de oorspronkelijke verbinding te vervangen door kunstmatige verbindingen – maar het lukt nooit ten volle.
Kunstmatige gewrichten worden helaas veel te vaak en veel te snel ingezet. Ook in Nederland neemt het aantal enorm toe. En het levert ziekenhuizen enorm veel omzet in geld op.
Natuurlijk gaan we ervan uit dat de meeste artsen zich zorgen maken over het welzijn van hun patiënten, maar het roept toch de vraag op of medische noodzaak leidend is of geld.
Risico's bij kunstgewrichten
Helaas weten veel patiënten niets over de risico’s van het inbrengen van een kunstgewricht. Naast de risico’s die een operatie in het algemeen met zich meebrengt, kunnen infecties achteraf optreden, omdat het kunstmatige gewricht, in tegenstelling tot het natuurlijke gewricht, geen immuunsysteem heeft. Het kan ook gebeuren dat bindweefselcellen zich vermenigvuldigen en er zich een zogenaamde arthrofibrose ontwikkelt. Dit leidt tot de vorming van bewegingsbeperkende littekens.
Vaak volgen na de eerste ingreep nog andere ingrepen, de zogenaamde corrigerende ingrepen: Een studie in de Charité de Berlin toont aan dat één op de vier ontevreden is over het resultaat van hun operatie voor een kunstkniegewricht. De prothesen glijden vaak of zijn vanaf het begin slecht ingebracht.
Meer dan 60 procent van de prothesen die vervangen moesten worden, wijzen op medische fouten tijdens de implantatie.
Verhoogde kans op een hartaanval
Een studie van Prof. Dr. Jörg Lützner en collega’s bewijst dit op indrukwekkende wijze: Kunstgewrichten bestaan vaak uit een legering op basis van titanium of kobalt waarvan de deeltjes in het bloed van de proefpersonen waarneembaar zijn. Bij patiënten die vijf jaar lang een kunstkniegewricht hebben gehad, kon het onderzoek een significant verhoogde kobaltwaarde in het bloed aantonen.
De gevolgen zijn ernstig: Een chronische overdosis kobalt in het lichaam kan leiden tot toxische symptomen zoals schade aan de hartspier. Een team van onderzoekers van de Boston University School of Medicine heeft dan ook vastgesteld dat kunstmatige kniegewrichten het risico op hartaanvallen verhogen.
Patiënten met kunstgewrichten hebben vaak nog steeds pijn
Eigenlijk zou een kunstgewricht eindelijk de pijn moeten verlichten, maar patiënten merken vaak dat dit niet het geval is. Afhankelijk van de methode kunnen patiënten na de operatie zelfs nog erger lijden. Op dit punt is het weer indrukwekkend om te zien dat de pijn niets met artrose zelf te maken heeft: Het geïrriteerde gewricht en het versleten kraakbeen zijn immers volledig vervangen. Voor ons is het fenomeen gemakkelijk uit te leggen: Zolang de te hoge myofasciale spanningen niet zijn verminderd, blijft de pijn aanwezig – ongeacht of je een kunstgewricht hebt of niet.
Nu zullen sommigen van u beweren dat u patiënten kent die zich beter voelden na de operatie. In de loop der jaren en in gesprekken met diverse chirurgen en anesthesisten is het ons duidelijk geworden dat dit te danken is aan de maatregelen die tijdens de operatie zijn genomen. Met name de anesthesie ontspant de spieren, wat het spanningssysteem zodanig beïnvloedt dat de pijn ook na de ingreep aanzienlijk wordt verminderd of zelfs volledig wordt geëlimineerd.
Deze effecten zijn echter slechts tijdelijk, omdat het beperkte bewegingspatroon van de geopereerde patiënt ervoor zorgt dat de overspanningen zich op de lange termijn weer opbouwen en dat de pijn ook weer optreedt. Verh
Wat helpt echt tegen artrose?
U weet nu waarom conventionele behandelmethoden op de lange termijn weinig effect hebben. Natuurlijk wilt u ook weten hoe u uw artrose effectief kunt behandelen. Aangezien uw artrose en de pijn te wijten is aan de te hoge spanning van uw spieren en fasciën, is een therapie die hier iets aan doet noodzakelijk.
Hoe werkt De Pijnvrij Methode?
De Liebscher & Bracht osteopressuur werd in de loop der jaren ontwikkeld om de spier- en fasciale spanning te verminderen en de pijn in een verrassend korte tijd te verlichten – zonder medicatie of operaties.
Al na de eerste behandeling kunnen de meeste patiënten een enorme vermindering van hun pijn waarnemen, waarbij veel van de klachten zelfs volledig verdwenen zijn.
Bij osteopressuur wordt gebruik gemaakt van zogenaamde interstitiële receptoren, die zich in het periost bevinden. Deze receptoren registreren de bedreiging voor de gewrichten wanneer de gewrichtsoppervlakken tegen elkaar worden gedrukt door de overmatige spier-fasciale spanning en het kraakbeen daartussen wordt samengeperst. De receptoren geven deze informatie door aan de hersenen, die vervolgens de pijn in de regio van het bedreigde gewricht projecteren. Deze klachten, die wij “alarmpijn” noemen, zijn een belangrijk waarschuwingssignaal van het lichaam dat u niet op dezelfde manier moet doorgaan als voorheen, zodat de slijtage aan de gewrichten niet doorgaat.
Bij De Pijnvrij Methode drukken we op de receptoren in het periost zodat ze de hersenprogramma’s kunnen resetten die de overmatige spierspanning veroorzaken. Het lichaam reageert daardoor onmiddellijk: de overmatige spanningen worden aanzienlijk verminderd, wat ook de artritispijn merkbaar vermindert – of zelfs helemaal verdwijnt. Dit alles gebeurt meestal na de eerste behandeling!
Veel patiënten kunnen pas geloven hoe snel en effectief deze therapie werkt als ze het zelf hebben geprobeerd.
Maar dit is slechts het eerste deel van de therapie. Na de succesvolle behandeling met osteopressuur is het van groot belang dat u de reden waarom de spier- en fasciale spanningen zich hebben ontwikkeld consequent verandert: u moet uw eenzijdige bewegingspatronen uitbreiden door de regelmatige toepassing van de speciaal ontwikkelde Pijnvrij-oefeningen.